Dag 52, van San Querico d'Orba naar Gallina, 19 km

Vannacht ging de feestmuziek flink tekeer. Het ging al luider en luider, net zoals die keer in Santa Cristina met de kermis voor de deur. Toen het om 0.00 uur nog niet was afgelopen nam ik een slaappil en viel eindelijk in slaap. Vanmorgen werd ik absoluut niet fit wakker. Ik meende om 8.00 uur met Fred te hebben afgesproken maar had geen idee waar. We hadden nog geen telefoonnummers uitgewisseld.

Dus ging ik maar op pad. Het was s'morgens al heet en weer werd ik omringd door gravel bikers. Geen wandelaars te bekennen.

Onderweg was er nog een schattig klein plaatsje met een burchttoren, Vignoni. Twee uur later kwam ik aan in het grotere Bagno Vignoni, 5 km ná San Querico. Mijn snelheid lag dus op 2,5 km per uur. Hier zouden de gratis thermaal baden zijn, maar ik kon alleen ruïnes vinden. Ik liep zo ontzettend langzaam en voelde me zo beroerd dat ik er bijna voor heb gestaan om een taxi te bellen of te gaan liften. Bijna dan natuurlijk. Toen ik Bagno Vignoni uit liep moest ik een omweg maken via de autoweg, omdat de voetbrug stuk zou zijn. Er ging iets niet helemaal goed, ik miste een afslag, en besloot om de autoweg maar te blijven volgen. Die was ook redelijk vlak en beter voor de hiel. Ik zag dat er na 9 km een weg rechtsaf zou gaan naar Gallina, maar Google Maps stuurde me steeds terug.

Ik had echt geen zin om dat hele eind terug te gaan en ging ervan uit dat die weg naar rechts er wel zou zijn, hij was duidelijk te zien op de GPS. Zonder enige pauze ben ik doorgestoomd, niet prettig, wel effectief. Maar wat bleek, de bewuste weg was halverwege ingestort! Wat te doen? 10 km teruglopen? Er stonden weer allemaal verbods- en waarschuwingsborden, maar ik ben om het hek heen gelopen, door de rivier gewaad en vervolgens over een hek geklommen. M'n schoenen zijn dus toch waterdicht want de voeten bleven droog! Daarna was het nog maar een half uur naar Gallina. En dat laatste half uur was het heet! Ik dacht echt bij mezelf, straks zak ik hier in elkaar. Er kwamen me een paar gravel bikers tegemoet, ik zei dat de weg was afgesloten met een hek. "We Italians do not care" lachte de jongeman.

Om 13.30 uur arriveerde ik dan toch eindelijk bij het hostel "la Vecchia Posta" en moest nog een uur wachten voordat ik naar binnen mocht. Gelukkig was er een mooie tuin. Ik ben meteen gaan slapen zodra ik m'n bed zag. Het is een kamer met drie bedden, ik moet hem delen met nog twee vrouwen, maar die zijn er op dit moment nog steeds niet. Ik moet veel hoesten, gelukkig heb ik codeïne mee. Het is eind mei en ik zit in Midden-Italië maar het is s'avonds en s'nachts gewoon nog erg koud. Ik heb gisteravond blijkbaar op de tocht gezeten.

Fred kwam pas om 15.00 uur aan. Hij heeft vergeefs een uur op me gewacht in Bagno Vignoni. Verder zijn er alleen Giorgio en Christiano van de oude club.

Vanaf Viterbo wordt Fred vergezeld door drie vrienden. Giorgio loopt tot Aquapendente en Christiano gaat ook door tot Rome, hij spreekt alleen geen woord Engels. Ons hostel ziet er echt keurig netjes uit en host Michaela is een schat.

In Gallina is helemaal niets, het grote niets, ook wel eens lekker. We konden eten bestellen bij het restaurant en om 19.00 uur ophalen. Eindelijk weer eens aardappelen met groente en soep!

Morgen is de vrij korte etappe naar Radicofarni, 'very challenging' met de laatste 8 km alleen maar klimmen. M'n hiel hield zich vandaag goed vanwege het vlakke asfalt, maar morgen? Na Radicofarni loop ik Toscane uit en kom dan aan in het laatste deel van de Via Francigena, 'Lazio Roma'. Er zijn dan geen 'challenging' etappes meer, alleen nog maar 'medium'.