Dag 59, van Vetralla naar Sutri, 24 km

De Franse vrienden van Fred begonnen tijdens het diner van gisteravond een beetje te ontdooien. Maar hun namen weet ik nog steeds niet. In het Benedictijner klooster bevinden zich op dit moment nog tien zusters, waarvan het merendeel "zwart". Allemaal lieverds, maar het interieur is zwaar verouderd. Zo stond er in onze badkamer één centimeter water op de vloer omdat het nergens heen kon (en geen douchegordijn). Naar de staat van de elektriciteit moet je maar helemaal niet kijken ;-)

Na het ontbijt gingen we zoals gewoonlijk met z'n drietjes op pad, Wolfgang voorop, ik in het midden en Christiano achteraan. Het was een beetje drukkend weer met af en toe wat motregen. De weg voerde door een bos en daarna lange tijd door boomgaarden met notenbomen. Het was vlak en goed te doen.

Na 16 km kwam het stadje Capranica. Ook zeer oud met zoals gebruikelijk een stadspoort, daarachter een historisch centrum met geen enkele winkel of terras, en aan het einde weer een stadspoort. We dronken daarachter wat op een terras en toen begon het alsnog flink te regenen. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik de poncho weer eens aan moeten trekken. De laatste 6 kilometer ging door een nationaal park, een soort van tropische jungle met vele watervalletjes, maar vanwege de regen ook glad en gevaarlijk. Een soort van ravijn nr. 6, dus opletten geblazen! Het kan nog steeds misgaan.

Rond 14.00 uur kwamen we aan bij het appartement in Sutri (in de Romeinse tijd Sutrium geheten). Sutri is inderdaad ontzettend oud en heeft zelfs een eigen amfitheater, uitgehouwen in tufsteen en meer dan 5000 jaar oud! Ons appartement ligt midden in het oude centrum en samen met Wolfgang heb ik het centrumpje, de kerk 'Santa Maria Assunta' en het Amfitheater bezocht. Overal op straat was een soort van 'bloemencorso' gaande, grote tekeningen werden ingekleurd met bloemblaadjes. Wij mochten ook nog meehelpen.. Ondertussen was de zon weer gaan schijnen en na de verplichtingen gingen we op het plein op een terras zitten. Ik zag er vele bekende gezichten.

Om 19.00 uur gingen de Fransen, Christiano en Wolfgang een 'Pelgrimsmenu' nuttigen, ik bleef voor de verandering in het fijne appartement. En ik viel met mijn neus in de boter! Onder het raam was een ware processie gaande van verschillende groepen. Volgens mij hoorde bij elke ingekleurde bloementekening een eigen groep. Mannen en kinderen in klederdracht met grote vaandels en een kruis. Ik kon het allemaal live volgen!

Alleen jammer dat ik niet aan boodschappen doen heb gedacht, ik zou graag een paar eieren hebben gebakken. Het ontbijt is wel inclusief en staat klaar in de koelkast dus mijn diner bestond uit yoghurt. Morgen gaat de etappe naar Campagnano de Roma en is 24 km lang. Ook daar hebben we weer een appartementje geboekt. Toch handig als je dan niet alleen bent en de kosten samen kunt delen. Van het weerbericht hier kun je niet echt op aan maar als het goed is wordt het de komende week steeds zonniger en heter! Nog drie dagen te gaan!!