Dag 48, San Gimignano naar Monteriggioni, 34 km

Vanmorgen werd ik 6.00 uur wakker en na een 'café Americano' en een croissant ging ik om 7.00 uur op pad. Verbazingwekkend hoe er rond die tijd geen toerist meer is te bekennen! Het beloofde een mooie dag te worden. De wandeling was inderdaad prachtig en ik kwam de eerste helft, tot aan 'Colle di val d'Elsa', niemand tegen. Ik kocht daar in een 'Macelleria' een banaan, kaas en joghurt, en prompt kwam ik Michael en Alex tegen. Zij waren laat voor hun doen, het hostel waar ze hadden geslapen werd gerund door een zeer gelovig echtpaar en ze mochten niet eerder weg nadat hun voeten waren gezegend..

Met Michael heb ik geluncht in het historische centrum en daarna ging de wandeling naar beneden langs het riviertje de Elsa. Dit zou het mooiste riviertje van Italië zijn om in te zwemmen vanwege het schone water dus dat was dan ook het plan. Maar vlak daarvoor was er een overgang met stapstenen en snelstromend water en slappe touwen als leuning. Ik durfde het niet aan, ik heb al zoveel geluk gehad deze reis dat ik dacht 'don't push your luck'. Met nog 13 dagen te gaan kan ik het niet riskeren om in het water te vallen met m'n telefoon en de rest. Ik ben teruggegaan en heb een paar kilometer omgelopen via de snelweg. Michael ging wel over de stapstenen en gleed inderdaad bijna uit. (Staat op video)

Het scheen geweldig te zijn langs de rivier met overal watervalletjes.. Maar goed de tweede helft was evengoed mooi, weg van het asfalt en door historische plaatsen als Strove en langs wijnkastelen. Echter onderweg kwam ik ook langs een trekker met daarachter een enorme gele gifton die de wijnranken lekker volspoot. De bestuurder had nota bene een gifmasker op! En ik liep daar doorheen. Ik moest denken aan de gifspuit die vroeger bij ons achter de bollenschuur stond, dat vergif rook hetzelfde. Geen biologische wijn dus!

Ik kon een paar kilometer afsnijden via een vaag bospad, met een verbodsbod ervoor. Toch ging ik erin, elke kilometer telde inmiddels, maar vond het wel eng, doodsbang voor loslopende honden. Ik denk dat er zigeuners woonden, en toen ik bijna uit dat stukje bos was, kwam ik voor een stenen muur te staan. Teruggaan was geen optie en ik ben er overheen geklommen maar vraag niet hoe!

Later kwam ik drie Ieren tegen met heel weinig bepakking, 'Light packaging' noemden ze het. Ze lopen tien dagen en dan met zo weinig toe kunnen, knap hoor. Ze vonden dat Nederland zo duur is geworden en beweerden dat Amsterdam nu de op één na duurste stad is geworden om op reis te gaan, na Dublin. We zagen een otter in de rivier en er sprong ook een hert over het bospad! Het was een heel eind nog, ik at mn joghurt en banaan en zij liepen door.

Om 16.00 uur kwam ik aan in de plaats Abbadia Isola, heel klein maar wel met een mooie Abdij met daarin een hostel. Ik had een kamer gereserveerd in het hostel in Monteriggioni dus moest nog 4 km door. Onderweg kwam ik twee vrouwelijke pelgrims tegen uit Korea, Yuri en Yang, zij liepen in de tegenovergestelde richting.

Monteriggioni is ook al zo'n mooi middeleeuws stadje met een muur eromheen en het ligt op een berg. Nog een klimmetje toe dus en doorweekt van het zweet kwam ik om 17.15 uur eindelijk aan bij het hostel met 34 kilometer op de teller. Ik was niet eens zo moe. Het weer werkte vandaag wel mee, half bewolkt met een fris windje. Ergens onweerde het maar wij kregen slechts vijf spatten. Het hostel was helemaal volgeboekt en ik zag veel bekende gezichten.

De Italianen hebben hun eigen groepje, ik zat na het douchen met Michael, Alex en Matt op terras. Overigens wordt alles wel veel duurder nu het steeds toeristischer wordt. Matt kon niet meer terecht in het hostel en moest naar het hotel, voor 135 euro per nacht. We hebben erg gelachen, Michael is een heerlijke gezellige gay. Hij slaapt met zes mannen op een kamer, met twee hele erge snurkers. Ik heb mijn kamer gedeeld met Alex, die ligt op een stretcher.

Morgen 'slechts' 20 km naar Sienna dus een makkie. Ik slaap opnieuw bij de nonnen, in een donativo.

@Sandra: bedankt voor het compliment, maar al mijn bekenden, vrienden en familie lezen deze blog al. Wie zou een eventueel boek dan nog willen kopen?