Dag 57, van Montefiascone naar Viterbo, 22 km

Na een onrustige nacht met veel hoesten stond ik vanmorgen om 7.00 uur op. Voor de rest zijn alle kwalen verdwenen, ook de verzwikte enkel is niet dik geworden. De wegen hier zitten vol met gaten en het blijft gewoon oppassen.

Gisteravond om 20.30 uur kwamen de Duitse moeder en dochter nog eens aankakken. Daar hebben ze dus een handje van, zo laat mogelijk vertrekken om zo laat mogelijk aan te komen. Ik kwam ze meerdere keren s'avonds tegen terwijl ze nog steeds geen onderkomen hadden.. Zo moeilijk is dat toch niet, er is overal plek zat. Gelukkig kwamen ze nu niet op mijn kamer, ik had ze er anders gewoon uit geschopt. Ze kwamen wel om brood vragen, omdat ze geen tijd hadden gehad om inkopen te doen...

Maar goed, vanmorgen ging ik alleen met Wolfgang op pad, Fred ging zijn vrienden opzoeken. De route was vrij vlak, voornamelijk dalend en langs enorme grasvelden met grote ronde hooibalen. Het was bewolkt en erg winderig. Halverwege zag ik eindelijk een paar nieuwe gezichten, Marybelle en Ulla, twee Duitse vrouwen van 70 plus. Ze beweerden erg langzaam te gaan en alle tijd te nemen om in Rome aan te komen. Gelijk hebben ze, en we wilden ook allemaal naar de 'Thermaalbaden'.

Maar opnieuw waren die spoorloos. In het gidsje stond dat het langs de route zou liggen. Op een gegeven moment was er een grote parkeerplaats voor bussen en er stopte daar een touringcar. "Hier moet het zijn", dacht ik. Achter een roestig hek was er inderdaad iets wat op een zwembad leek, maar dan in de staat van onze 'Zeehoek'.. Helemaal overwoekerd door onkruid. Nergens een bord, nergens een aanduiding dat het er ooit was geweest. Zo oud is het gidsje toch nog niet.

Dan maar doorstomen naar Viterbo om op tijd in het klooster te kunnen inchecken. De aankomst in deze stad langs een industrieterrein was weer vreselijk, en vervolgens moesten we langs heel veel autoverkeer en rotondes. Gewoon maar blind oversteken en hopen op het beste. Samen met Wolfgang trotseerde ik dit alles en om 13.45 uur stonden we voor de deur van het 'Conventum Casa Paolo'. Maar de 'check in' bleek dus pas vanaf 16.00 uur te zijn. Gelukkig mochten we alvast naar binnen en we kregen ieder een kamer met vier bedden. Ik nam het lekkerste bed en viel na het douchen meteen in slaap. Ik werd wakker gemaakt door de broeder die alles regelt en inmiddels waren Fred en zijn vrienden ook gearriveerd. De twee vrouwen moesten dus bij mij op de kamer.. en ze leken het niet leuk te vinden. Tja dan moeten ze een hotel nemen. Dit conventum is overigens 'donativo'.

Viterbo heeft ook een oud centrum en samen met Wolfgang ging ik terug naar het centrum en naar de Basiliek waar de overblijfselen van de heilige Rosa liggen. Op driejarige leeftijd zou ze een persoon opnieuw tot leven hebben gebracht. Vanaf haar tiende predikte ze in de straten van Viterbo. Hoewel ze graag wilde intreden bij de clarissen werd ze keer op keer geweigerd. Een bezoek aan deze basiliek was echt de moeite waard en er hoorde zelfs nog een tentoonstelling bij over de Paus die Viterbo in 1984 heeft bezocht. Overigens behoort Viterbo tot het Unesco werelderfgoed... Ik heb veel mooiere steden gezien.

Na nog een rondje door de winkelstraten, een bezoek aan het voormalig paleis van de paus (nu gemeentehuis) en de dom van Viterbo (nu in de steigers) deden we boodschappen voor morgen en gingen naar een bar vlakbij het conventum voor een pelgrimsmenu. Wolfgang en ik zijn nu een beetje tot elkaar veroordeeld. Christiano is uit beeld en Fred heeft andere verplichtingen.

De route van morgen naar Vetralla is 24 km lang en met vele klims. Er is ook een kortere route langs de autoweg maar die slaan we over. Het onderkomen voor morgen 'Monastero Regina Pacis' ligt zelfs nog een paar kilometer voorbij Vetralla. Dat wordt dus weer op tijd opstaan!

@Vronie: Het drinken van de wijn EST EST EST is er niet van gekomen en ook voor het zwemmen in het meer van Bolsena was het helaas te koud.