Dag 51, Van Ponte d'Arbia naar San Querico, 28 km

Vanmorgen vertrok ik exact om 7.00 uur na een ontbijt in de bar aan de overkant van het hostel. De blaar op m'n hiel deed s'nachts erg zeer maar vanmorgen was ie wonder boven wonder toch weer dicht gegaan.

De voorspelde regen is s'nachts gevallen en de mist steeg op uit de heuvels. Met Franse Fred in mn kielzog besloot ik het eerste stuk af te snijden via de autoweg. Niet prettig, wel effectief. In het plaatsje Buonconvento hielden we na 4 km onze eerste koffiestop. Buonconvento is ook heel oud met een stadspoort en daarachter een oud straatje. Daarna ging het de heuvels in met vele klims en het was ZWAAR!

De fietswedstrijd voor gravel bikes de 'Tuscany Trail' was vandaag op de Via Francigena dus oppassen geblazen met al die snel afdalende fietsers. Deze trail is 500 km lang en betreft een ronde door Toscane. Sommigen doen het in twee of drie dagen, het maximum is vijf dagen. Morgen wordt de 'Historic Bike' wedstrijd gehouden, speciaal voor hele oude racefietsen. Vandaar ook dat dit weekend alle accomodaties in deze regio zijn volgeboekt.

Na nog eens 14 km klimmen kwamen we aan in Torrenieri. Bomvol met fietsers die moesten afstempelen en wij hielden lunchpauze. Fred had last van z'n darmen, we zaten er allebei flink doorheen. Het is sowieso al zwaar, ook zonder rugzak en zere hiel, om in die broeierige warmte heuvels te beklimmen. Na nog eens 6 km afzien kwamen we aan in San Querico d'Orca. Hier was tevens het eindpunt van de fietsrally en het is feest in het stadje. Ook hier is weer een stadspoort met daarachter een heel oud straatje.

Het hostel ging pas om 15.00 uur open en alle bekenden stonden al in de rij te wachten. Er zijn 18 slaapplekken, maar Fred was te laat met reserveren en had geen bed. Uiteindelijk kon hij bij de priester terecht en heeft het beter voor elkaar als ons allemaal, met een eigen kamer. Ik had wel een beetje geluk omdat ik op tijd was en samen met Kay een bed onderaan heb bemachtigd. Het zijn namelijk stapelbedden. Een uitdaging dus, en we liggen op een kamer naast de straat waar vannacht feest gaat worden gevierd. Ik was ontzettend blij dat ik m'n schoenen kon uittrekken.

De etappes op de Via Francigena werden tot dusver omschreven als 'Easy', 'Medium' en 'Challenging'. Volgens mij was er maar eentje 'Easy', en de meesten 'Challenging'. Maar de etappe voor morgen naar Radicofarna wordt betiteld als 'Very Challenging'. Radicofarna ligt op een rots en de klim er naartoe is 600 meter en de afstand vanaf San Querico is 32 km...

Ik heb besloten om de etappe in tweeën te hakken en heb morgen na 17 km een stop in Gallina. Er schijnen thermaal baden te zijn, misschien wel even goed voor alles. Maar dat betekent wel dat ik nu pas op 5 juni aankom in Rome. Ervan uitgaande dat de pijn in m'n hiel niet erger wordt.

Met Fred en Michael heb ik wat gegeten en gedronken op een terras, Kay drinkt geen alcohol en nam genoegen met haar joghurt op een bankje. Daarna hebben we nog even op het feestplein gezeten, heel bijzonder om mee te maken.

En toen moest ik afscheid nemen van Michael, de gezelligerd uit Australië. Hij zei: "You have made my Camino". En ik zei: "But you have made mine". Er zijn zoveel toevalligheden geweest. Als ik aan hem dacht dan kwam hij 5 seconden later voorbij lopen, of ik dacht: waar zal hij zijn, en promt zag ik hem in een bar zitten. Dat noemen ze wel de "Camino wondertjes". Zonder elkaar waren we alleen. We deelden een kamer in Camaione op dag 42 en zijn tien dagen samen opgetrokken.

Hij maakte ook altijd grappen over Hollanders, we schijnen als zuinig bekend te staan

En dan nog afscheid nemen van Daniele, Kay en Alexis, zij gaan allemaal voor die 32 km. Ik moet nu voor de vijfde keer opnieuw beginnen. Eerst was er Laurent, toen Carina en het clubje van Clement en Ton, daarna liep ik met Cath en Said en Paul vervolgens met deze club. Maar gelukkig is er nu Franse Fred. En wie weet wie ik allemaal nog tegenkom.

Overigens kreeg ik bericht van Paul dat hij al in Rome is aangekomen...

Om 21.00 uur kwamen onze "bovengangers" , twee Italiaanse jonge meiden die de Tuscany Trail fietsen. Die is echt loodzwaar, net als onze wandeling. Morgen vertrekken ze allemaal al om 6.00 uur, ik kan uitslapen met 'slechts' 17 km te gaan..