Dag 34, van Fidenza naar Fornovo di Taro, 27 km

Vannacht was het noodweer, het stormde, onweerde en regende watervallen. Ik werd er bang van. Katharina ging tijdens de storm rek- en strekoefeningen doen, ik keek uit het raam naar dit natuurgeweld. Ik sliep slecht vanwege de spierkrampen in mijn benen, ondertussen zit ik al op drie magnesiumpillen per avond.

Toen ik vanmorgen vroeg naar de badkamer in de kelder ging stond deze helemaal onder water. Ik gleed bijna uit! De ongelukjes blijven in een klein hoekje zitten.

Gelukkig was het vandaag goed weer en dat blijft de komende zes dagen ook zo, maar de week erna zie ik alleen maar regenwolken... Ik nam ontbijt in een bar, de Fransen gingen vast vooruit. Gister had ik weinig gemerkt van het bewuste evenement, maar vanmorgen vroeg was het al druk in de stad, het verkeer liep helemaal vast door de vele auto's. De 'Carabinieri' probeerden alles in goede banen te leiden.

De Appenijnen komen eraan en dat betekent dus klimmen! Eindelijk verlost van de autowegen, mooie groene heuvels kwamen in zicht. Alles was fris door de regen, het rook heerlijk en zo stil! De bermen zitten vol biodiversiteit, met allerlei soorten grassen en klaprozen.

Pas na 12 km kwam de eerste stop in Costamezzana. Hier was een pelgrimsbar met een leuke uitbater. Katharina en Said zaten al drie kwartier op het terras. We moesten de lijst met pelgrims tekenen, de eerste van dit jaar kwam eind februari, een aantal kwamen in maart maar in april zijn er al heel veel gepasseerd! Allemaal voor mij uit dus.

Ik nam zelf ook een lange pauze. De volgende stop in Medesano naar de bus was nog eens 12 km. De wandeling was prachtig, alles zo groen en met mooie verzorgde kleurige huizen. Geen H!!

Op een gegeven moment was het pad overstroomt door een riviertje. Ik zag het niet zitten om over de gladde keien te lopen dus moest terug naar de autoweg om via een lange omweg weer op de route terecht te komen. Maar nu kwam ik in tijdsnood. Zo ongeveer rennend ging ik de heuvels op en af met de rugzak. Ik voelde me enorm sterk! Ik haalde de bus van 15.25 uur net op tijd en botste letterlijk tegen Katharina en Said op. Zij gingen nog voor die laatste 10 km, en ik had er al 27 op de teller staan! Ik had het aangekund, maar was wijs. Zij hoeven nog maar 4 dagen, ik nog 26!

De buschauffeur reed als een gek en de bus zat vol met schooljeugd. Binnen een kwartier was ik in Fornovo di Taro. Bij de kerk kwam ik prompt Clement en Karola tegen, die nog een etappe verder gingen. Ook al had Karola een blessure, zoiets als tendinitis.. ze loopt op lage schoenen dat is toch minder stevig. Ze vind dat ik er zo goed uitzie voor m'n leeftijd.. [e-1f607]

Toen moest ik nog op zoek naar het onderkomen.. in de buurt van de kerk. Ik werd doorverwezen naar een bar achter de kerk waar Paola van bijna 80 borreltjes stond te tappen. Er zaten oude mannen en vrouwen te kaarten, de bar is alleen geopend van 15.00 uur tot 19.00 uur en is in bezit van de kerk.

Paola, Ivana en Maria zijn de vrijwilligsters en Ivana spreekt gelukkig een beetje Engels. Paola ging me voor naar boven, drie trappen omhoog met haar slechte heupen. Het ziet er netjes uit en er zijn twee kamers voor 4 personen. Maar wel enorm gehorig, de buren kun je letterlijk verstaan..als ik Italiaans zou spreken.

Pas om 18.30 uur kwamen de Fransen met 37 km op de teller. De komende drie dagen hoef ik 'slechts' 20 km, dus bijna halve dagen wandelen.

Al wordt het wel flink klimmen!

Ps vandaag is het mijn vaders verjaardag, hij zou 91 jaar zijn geworden...