Dag 42, van Motignoso naar Camaione, 26 km

Gisteravond kwam een vriend van Erica, Frédéric, ons vergezellen bij het avondeten. Ze had een gerecht gemaakt met de naam 'Papa Col Pommodore', oftewel verloren brood met tomaat. Er is zelfs ooit een hitje geweest over dit gerecht, gezongen door Rita Pavone, in 1966 (te vinden op youtube).

Vanmorgen scheen de zon, ondanks de voorspelde regen, en om 7.00 uur stond het ontbijt klaar. Erica besloot om met me mee te wandelen tot Pietrasanta (12 km). We hadden mooie gesprekken, ondanks haar gebrekkige Engels. Ze is dus non, ik weet niet meer van welke orde, en woont in een priesterhuis in de buurt van Lucca. Ze hoopt daar ooit ook een soort van opvang te kunnen creëren. En zelfs in Italië gaan er dus kerken dicht.

Maar voorlopiig is ze zo veel mogelijk aan het werk als hospitalero. Hoe ze aan haar leefgeld komt is me een raadsel, ik heb in ieder geval flink gedoneerd.

De route van vandaag was mooi, niet te zwaar, over smalle asfaltwegen en door mooie dorpjes. Onderweg kwamen we langs een enorme marmerfabriek. Vlakbij Massa is een witte berg waar marmer uit wordt gewonnen, een belangrijke bron van inkomsten voor Italië

In Pietrasanta (Heilige Petra) is ook veel kunst te zien, gemaakt van marmer. Het is sowieso een mooie stad met een mooi plein en een Kathedraal. Daar namen we afscheid en Erica nam de trein terug naar Massa. Ze zei dat ik voor haar "een geschenk van god" was. En of ik in Rome voor haar wilde bidden.

Ik dacht dat het daarna nog maar een paar uurtjes was naar Camaione, maar het viel nog vies tegen. Met vele klimmetjes kwam ik pas drie uur later, met 26 km op de teller, aan bij het 'Ostello del Peregrino'. Daar mag ik de kamer delen met twee mannen, Daniele van gister en Michael uit Australië. We deden boodschappen bij de Conad en hebben samen gekookt. Later kwam er nog een Duitser bij, Martin. Het was de eerste keer dat ik echt heb gekookt en het was heel gezellig met mooie gesprekken. De ouders van Michael waren Italiaanse immigranten in het Australië van na de oorlog, dus hij spreekt heel goed Italiaans. Hij is komen lopen vanaf Canterbury, alleen heeft hij er drie jaar over gedaan. Een vroeg pensioen gekregen dankzij covid.. Vanwege zijn werk als purser in de luchtvaart.

Iedereen gaat vroeg naar bed om morgen op tijd in Lucca te zijn (officieel 28 km). Maar het was een prachtige dag met veel gesprekken.

@ Carla, inderdaad toevallig van de stokoude dame die het cafeetje in Darp runt.

@ Marga, een ongeluk zit inderdaad in een klein hoekje, daar weet jij alles van..

@Ben, kunnen ze van de pastorie in Wevershoof ook geen pelgrimsonderkomen maken? [e-1f609]