Dag 36, van Cassio naar Passo della Cisa, 23 km

Na een karig ontbijt met koffie uit een machine ging ik vanmorgen om 8.30 uur op pad. Het was prachtig weer en ik voelde me weer topfit! Alle pijntjes waren als sneeuw voor de zon verdwenen, toch bijzonder hoe snel ik herstel. Al na 3 km stopte ik bij de B[e-38]B 'Spine' voor een kop echte koffie en had een leuk gesprek met de gastvrouw, die goed Engels sprak. Ze wist te vertellen dat ik het zwaarste gedeelte van de Apennijnen achter de rug had. En dat ik onderweg wilde paarden zou tegenkomen. Achter de B[e-38]B was een heerlijk terras met een prachtig uitzicht, ik had er zo een hele dag kunnen zitten..

De wandeling van vandaag was prachtig maar pittig en ik voelde een blaar op de linker hiel. Na 35 dagen dan toch! En de magie van de wandel wol lijkt uitgewerkt... Ik deed het erg rustig aan en kwam door mooie dorpjes die al een beetje Toscaans aandeden. Pas om 13.30 uur zaten de eerste 10 km erop en kwam ik aan in Berceto, waar Cath en Said al uitgebreid aan het pauzeren waren. Ik nam 2 koffie, 2 Ice Tea, een toastie en een puddingbroodje en dat alles voor 10 euro! We vertoonden uitstelgedrag, hierna volgde namelijk de klim naar het hostel in Passo della Cisa. We gingen pas om 15.00 uur weer op weg.

Maar de klim was gelukkig lang niet zo heftig als die van gister. Vlak voordat we er waren werden we ingehaald door Paul uit Arnhem. Hij wist meteen dat ik Petra uit Medemblik was, hij had namelijk een avond met Ton doorgebracht. Paul loopt met zijn rugzak in een karretje achter zich aan en deed vandaag twee etappes achter elkaar, dus 40 km! Enorm! Maar, hij was nu dan toch wel moe... Het is wel prettig om weer eens Nederlands te kunnen praten en ervaringen te kunnen uitwisselen. Paul is 68 jaar en loopt ook tot Rome.. maar dan wel in een ander tempo dan ik.

Dit hostel hoort bij dezelfde organisatie als die in Cassio en de dame hier is zo mogelijk nog chagrijniger dan die van gister. Ze praat niet maar snauwt! We slapen met z'n vijven in een kamer, er is ook nog een jonge jongen, Stanislav uit Rusland. De gastvrouw kookte wel eten voor ons, warempel vegetarisch! Maar alles bij elkaar is het hier toch vrij prijzig en vooral zakelijk. Ik had per ongeluk de sleutel meegenomen uit het vorige hostel en dat hier netjes opgebiecht. Kwam die Sylvana eraan gestampt, ze keek me nijdig aan en gaf vervolgens de Fransen een veeg uit de pan dat ze de deur niet hadden afgesloten! Maar wij wisten niet beter als dat die uit zichzelf sloot. Kortom, niet sympathiek.

Ik had deze wandelreis begroot op 80 euro per dag. In Frankrijk en Zwitserland zat ik er ver boven, maar hier in Italië zijn er overal pelgrimsonderkomens voor ongeveer 20 euro per nacht. Soms is het behelpen met mijn kleine handdoekje en het delen van een kamer, maar nu zit ik ver onder die 80 euro.

Soms kom je dus nieuwe pelgrims tegen, die twee etappes achter elkaar lopen. Ik weet dat Laurent één dagetappe voorloopt, dat kan ik zien in de gastenboeken. Hij loopt met een Australisch echtpaar. Ik loop met een Frans echtpaar en Ton loopt een dagetappe achter me met een Brits echtpaar, zij namen een rustdag in Piacenza. Kay is in rook opgegaan.. en Clement en Karola lopen een halve dagetappe voor.

Morgen is het ongeveer 21 km met nog een paar colletjes tot aan Pontremoli, een grote stad met 70.000 inwoners. Dan kan ik eindelijk weer eens wat inkopen doen, de powerbank is stuk gegaan.

Overmorgen liggen de Apennijnen achter me en loop ik Toscane in..