Dag 15, van Saint-Oyen naar Aosta, 19 km

Vanmorgen bij het ontbijt kreeg ik geen hap door m'n keel. Ik voelde me niet helemaal fit, maar nam uit voorzorg wel brood mee voor onderweg (is voor betaald tenslotte). Het was druk in het restaurant, veel skiërs.

De bus richting Aosta kwam stipt om 8.55 uur, gelukkig maar anders had ik daar 3 dagen vast gezeten...In het weekend rijdt de bus namelijk niet. De rit naar boven naar de Col du Saint-Grand Bernard was prachtig. Langs enorme haarspeldbochten manoevreerde de chauffeur de bus en ik zag de steile paadjes in de sneeuw waar ik eigenlijk had moeten lopen.

De Grand Saint-Bernard tunnel is ongeveer 6 km lang en daarachter ligt dus Noord Italië.

Eenmaal door de tunnel lag er in Gran San Bernardo nog sneeuw maar bij het plaatsje Saint-Oyen niet meer. Hier kon ik mooi starten met de wandeling van vandaag, bedacht ik, en tegelijk met mij stapte er nog een wandelaar uit de bus. Hans uit Zürich loopt niet de Via Francigena maar werkt aan 'een project', hij bereidt een groepsreis voor.

Dus toen was ik voor het eerst van m'n leven in Italië! In een café annex winkel bestelde ik koffie en kreeg een heel klein kopje voor 1 euro! Dat zijn nog eens prijzen.

Ik heb nu dus 3 etappes overgeslagen, en meteen de zwaarste. Vanaf Saint-Oyen gaat het alleen maar naar beneden. Eerst was het nog erg koud, 1 graad, en er stond veel wind maar die heb ik nog steeds in de rug. De route staat ontzettend goed aangegeven, om de 5 minuten staat er een bord hoe lang je nog moet. Bij het overdrevene af. De zwaarte van de route wordt zelfs met een letter aangegeven, van A tot T. Dan was die route van gister blijkbaar een Z...

Meteen al in het eerste plaatsje dat ik tegenkwam, Etroubles, was een winkeltje waar de Via Francigena pelgrim als uithangbord hing. Ik kon er een stempel halen. Hier is de VF sowieso veel bekender lijkt wel, mensen vragen ernaar, groeten je en ook onderweg zijn er meer herkenningstekens.

De route was gemarkeerd als E en vrij gemakkelijk met een breed pad door de naaldbossen en langs een riviertje. Maar de snelweg is nooit ver weg. Toen ik rond 14.00 uur aankwam in Gignod, was ik een enorm stuk gedaald en het was ook meteen 10 graden warmer. M'n voeten stonden in brand en wilden niet meer.. ik was niet in vorm.

Hierna was het nog ruim een uur lopen naar Aosta. Ik kwam door mooie dorpjes met smalle straatjes, kleurige huizen en fruitbomen met nog wat bloesem eraan. Ik heb de Alpen dus achter me gelaten en ben in het Aosta dal aangekomen.

Gisteravond had ik de eerste 5 overnachtings adressen gebeld uit het gidsje. Ze waren OF gesloten, OF vol. Uiteindelijk was het raak bij hotel Le Charaban. Het ligt aan de rand van de stad pal aan de snelweg, maar betaalbaar en heeft 3 sterren.

Ik was er om 16.00 uur, blij dat ik het had gered en heb meteen voor 2 nachten geboekt. Het is tijd voor een rustdag... 'Body sais Ho'.

Dan kan ik morgen naar de kapper en wat Italiaanse woordjes leren.. want ik ken er nog geeneen..