Dag 13, van Saint-Maurice naar Martigny, 20 km

Allereerst weer bedankt voor al jullie reacties. Leuk om nieuwe namen te zien, zo zag ik nicht Annette en neef Jan langs komen, maar ook Richard en Gerda (zonder de anderen te kort te willen doen natuurlijk).

Het bed in de cel van de Abdij liep schuin af dus ik rolde er steeds bijna uit vandaan. Het is maar goed dat ik niet nog een nacht ben gebleven! S'Morgens zat ik aan het ontbijt met pastor Cyril en vrijwilligster Ruth. Zij geeft zangles en bleek in het kamertje naast me te hebben geslapen (ik hoorde wel iemand zingen). Ik begrijp nu dat het een orde van Augustijner Kloosterheren betreft, en Cyril is in 1966 toegetreden toen hij 24 jaar oud was. Hij kwam om Frans te studeren en is nooit meer weggegaan.. tot groot verdriet van z'n vader want hij zou eigenlijk meestertimmerman (..) worden.

Het weer viel eigenlijk best mee en de afstand ook. In het begin wel wat klimwerk maar later alles redelijk vlak, mooi langs het Rhone dal. Met soms een agressieve hond maar gelukkig achter een hek. In het plaatsje La Balmaz gunde ik mezelf in Café Pernolet een lunch, een deel ervan dan, dat mocht. Pasta met groente, aardbeien en koffie toe. Eindelijk wat anders dan oud brood met kaas. Het was er gezellig en ik bleef (te) lang zitten.

Daarna nog 2 uur flink doorstappen. Ik moest vóór 1600 uur bij de Prieuré (priesterhuis) zijn om de gite binnen te komen. Onderweg passeerde ik een schitterende waterval, helaas was het pad daarna afgesloten wegens lawinegevaar. De laatste 6 km moest ik noodgedwongen langs de snelweg lopen.

Martigny is groot maar niet gezellig of gemoedelijk. Toen ik eindelijk de kerk gevonden had was het nog een uitdaging de ingang van het priesterhuis te vinden. Een struise dame hielp me maar eventjes, want het was inmiddels al 16.00 uur en haar werkdag zat erop. Ze gaf me de code en zoek het verder maar uit. Ik slaap nu beneden in een kelder (net als toen in Roermond) met plaats voor vijf personen. Ik ben natuurlijk alleen, de laatste pelgrim was hier op 30 maart.

Over Spartaans gesproken. De kachel, het warme water en de wifi doen het niet. Douchen kon ik gelukkig verderop bij de priesters, daar ging ik met m'n tasje door de regen. Deze kerk behoort overigens tot dezelfde Augustijner kloosterorde. Maar het is behelpen, voor die 20 euro. Morgen in Orsieres is er keuze uit zo'n zelfde gite.. of een lekkere warme hotelkamer met uitzicht op de Alpen.

Het plan is inmiddels weer veranderd. Omdat het zo meeviel vandaag loop ik morgen toch de steile helling op naar Orsieres. Dan neem ik vrijdagmorgen de bus naar de andere kant van de berg. Naar Italië! Voor het eerst van m'n leven zet ik dan voet op Italiaanse bodem. Ik mag de taal vast wel gaan oefenen!