Dag 7, van Sainte-Croix naar Orbe, 24 km

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties op mijn blog. Ik kan niet overal persoonlijk op ingaan, maar ze zijn me allemaal even lief. Dat betekent dat ie gelezen wordt en daar doe ik het tenslotte voor. Ik weet niet of ik het elke dag kan volhouden, maar zolang ik alleen loop moet het lukken.

Vandaag was een prachtige dag. Na een lekker ontbijtje en het brood en kaas dat ik nog had moest het lukken, die 20 km naar beneden. Aangezien ik de afgelopen 2 dagen een soort van alternatieve route liep, was die niet uitgezet met tekens en moest ik het op de navigatie doen. Die stuurde me weer langs de snelweg maar ik vond zelf een gele wandelroute, een prachtige route langs een bergmassief en een bulderend riviertje met watervalletjes. Het was echt genieten, het leek een beetje op dat ravijn, maar dan milder. Ik kwam door mooie plaatsjes als Vuiteboeuf, Baulmes en Rances. De huizen zijn erg kleurig en ook de houten vensters zijn fleurig geverfd. Kortom het was echt genieten en het zonnetje scheen volop.

Ik kwam onderweg wel wat wandelaars tegen, en één man met een rugzak. Maar die liep onder me langs de andere kant op. In Baulmes ging ik wat drinken op een terras bij een prachtig hotel. Maar toen ik wilde afrekenen moest dat met Zwitserse Francs.. met euro's of de pinpas mocht niet. Volgens de bazin was er een geldautomaat om de hoek. Nou ken ik dat al, en kon inderdaad niets vinden. Maar om nou zonder te betalen weg te gaan?

En toen stonden ze daar, twee vrouwen met een grote rugzak. De Zwitserse zussen Brigitte en Dominique. Ze hoorden mn verhaal en gaven me spontaan een briefje van 10 Francs. Zij liepen met hele grote rugzakken en hadden een tent mee. Ze liepen niet de VF maar de GJT, oftewel de Grand Jura Trail, echter slechts 5 dagen. Maar ik was gered en ze schonken me het spontaan omdat ze me zo stoer vonden. We hadden een gesprek en ook zij merkten dat je veel minder honger lijkt te hebben onderweg. Alsof je door de natuur wordt gevoed zeg maar.

Enfin zij bestelden een compleet menu in het hotel dus daar ging ik weer, ik had nog een hompje brood tenslotte. Er was ook een treinstationnetje en de trein reed zo de serie "Rail Away" in. En ik liep en het was zo prachtig onderweg, ik kwam door wijnvelden en glooiende heuvels met prachtige vergezichten. Later liep ik in het laatste stadje vóór Orbe verkeerd maar werd meteen geholpen door een aardige man en had weer een leuk gesprek.

Het laatste stuk ging langs een riviertje, helaas werd ik bijna weer besprongen door een grote k*thond, deze was van kampeerders. Ze konden hem in bedwang houden maar anders ben je totaal aan ze overgeleverd. In Italië schijnen ze trouwens overal los te lopen, dus dat wordt wat.

Ik moest op het einde nog een helling op van 50% om m'n hotel te zoeken en na 24 km was ik totaal loss. Het hotel is duur maar iets anders is er echt niet, sommigen doen de 2 etappes van 25 km hierna naar Lausanne zelfs in één keer om de kosten te drukken. Zonder creditcard kreeg ik geen kamer... die moest ik van onder uit de rugzak vandaan toveren.

Nu zit ik aan een biertje en een salade en wil niet weten wat ik straks moet betalen.... Ik heb het verdiend!