Dag 5, van Pontarlier naar Les Fourgs, 19 km

Vanmorgen kon ik het rustig aan doen in het appartement van Patricia, want ik zou slechts 12 km te gaan hebben. Rond 10.00 uur ben ik daar vertrokken, helemaal waterproof in mn regenpak. Ik had geen zin om als quasimodo door de stad te gaan, gelukkig vond ik ergens nog een plastic wegwerp poncho. Nu weet ik ook weer waarom ik zo'n volle rugzak heb, zomer, regen - en winterkleding. Ik was maar wat blij met m'n wanten!

Voorbij Pontarlier ging het meteen weer bergopwaarts, later veranderde de regen in natte sneeuw. Ik zat inmiddels op meer dan 1000 meter hoogte en het is hier ook een skigebied. Er groeien dan ook alleen maar naaldbomen in deze bossen.

Pauzeren was geen optie in de kou, in het plaatsje La Cluse-et-Mijoux kon ik net even onder een afdak van een sportcentrum wat eten en drinken. Ik zag op een wandelbordje dat het nog 8,5 km was naar m'n logeeradres in Les Fourgs, en ik had er ook al 9 km op zitten!

Hierna ging het verder de bergen in over smalle bospaden die erg blubberig waren geworden, ik zakte weg tot m'n enkels en het was weer oppassen geblazen. Ik kreeg ontzettend koude handen, ondanks m'n wanten.

Op een gegeven moment kwam ik door een gehucht met 5 huizen en een prachtig kerkje, Montpetot. Het weer klaarde wat op en ik mocht via een groene helling naar boven het bos weer in. Ik gleed uit zo pal op m'n gezicht, en kon amper overeind komen met die zware rugzak. Maar goed dat niemand dat heeft gezien!

Later zag ik een bordje met 'Les Fourgs 3,5 km', en dacht er bijna te zijn. Na een uur kwam ik weer zo'n zelfde bordje tegen, nog steeds 3,5 km dus! Uiteindelijk kwam ik om 16.00 uur en 19 km verder aan bij de gite, 'les Grandes Pres', en werd vergezeld door een paar dorpelingen. Lucy, mijn gastvrouw voor vanavond, werkt tot 18.00 uur. Ik zat natuurlijk onder de modder en was blij dat ik er was. Een geweldig oud gebouw met plaats voor 15 personen en ik ben de enige gast! Er bleek een bakkertje in het dorp te zijn waar ik een pizza kon halen, prompt toen ik erheen ging op m'n sandalen begon het te stortregenen, weer zeiknat!

Later kwam Lucy thuis en ze vertelde dat zij en haar man dit gebouw net een jaar geleden hebben gekocht, en ze runt het vrijwel alleen, met af en toe hulp van haar man en moeder. Als er sneeuw ligt zit ze helemaal vol, maart en april zijn rustige maanden. Toevallig komt er vrijdag ook een wandelaar die de Via Francigena loopt, maar ik ben de eerste van dit jaar!

Vervolgens was het de vraag waar ik morgen moet logeren. Omdat ik vandaag zeg maar een halve etappe heb gelopen, moet dat morgen weer anders kom ik niet uit. Het wordt Sainte Croix in Zwitserland. Er is ook een alternatief via Jougne maar daar is geen enkele slaapplaats te vinden. Lucy heeft voor me gebeld en ik slaap morgen in een Chambre D'Hote voor 60 euro, inclusief ontbijt en kleren wassen. Dan is het echt maar iets van 12 km en heb ik eindelijk een makkie dus!

Overigens was het vandaag allemaal wel goed te doen ondanks de regen, de kou, de modder en de vele klims. De regenkleding en schoenen zijn gelukkig waterdicht. Nu na 5 dagen begin ik al aardig 'doorgewinterd' te raken zeg maar en ben inmiddels 110 km verder.