Dag 31, van Orio Litta naar Piacenza, 24 km

Na een rustige nacht gingen we om 8.00 uur op pad. De zon scheen en het beloofde een prachtige dag te worden. Al om 9.00 uur kwamen we aan in Corte Sant'Andrea, waar vandaan de boot zou vertrekken. In het plaatsje zelf was helemaal niets te beleven en geen pelgrim te bekennen bij de aanlegsteiger.

Maar zo rond 9.45 uur kwam iedereen eraan. De pelgrimsherberberg bevindt zich precies achter de kerk. De zes die er sliepen hadden het erg gezellig gehad en samen gekookt.

Klokslag 10.00 kwam schipper Danielo eraan met zijn bootje. Daar moesten dus 12 mensen, 10 rugzakken en 2 fietsen op... en dat lukte.

Danielo maakte er een hele show en werd tijdens het varen regelmatig gebeld. Hij vertelde dat er vandaag een marathon door Piacenza werd gehouden. Het boottochtje duurde net aan een half uur maar we sneden op deze manier 4 km van de wandeling af. Na afloop meerde het bootje aan bij een heel gammel en glad trapje, het water was een meter gezakt. Maar de sterke mannen tilden onze rugzakken en de fietsen naar boven. Daarna gingen we met z'n allen naar Danielo z'n huis voor een hele speciale stempel en we moesten onze namen in het grote boek schrijven. Kosten 10 euro p.p., een leuke schnabbel zo.

Vervolgens liepen we in colonne naar Calendasco, waar een mooie kerk was met daarnaast een bar. We hebben er heerlijk gezeten en gegeten, wel een uur, en zagen erg op tegen de 15 km die nog zouden volgen. Het was inmiddels 27 graden. Ton wilde graag met ons meelopen, de rest van de groep waaierde uit elkaar. We namen afscheid van de grappige Clement, misschien dat ik hem in Rome weer zie, of al eerder. Dat weet je nooit en het is altijd weer een verrassing.

Het was zwaar en met z'n drietjes liepen we in de hitte achter elkaar langs de autoweg. Ton in het midden en hij praatte honderduit. Dat maakte het wat draaglijker, en ik moest eraan denken hoe ik de eerste weken altijd in m'n eentje liep.

En zo kwamen we rond 15.00 uur aan bij de rand van Piacenza. Het is altijd erg eentonig om grote steden in- en uit te lopen. Pavia heeft 71.000 inwoners, Piacenza zelfs 104.000.

We namen een lange pauze bij een bar, en Ton praatte gewoon door over z'n kwalen. Vervolgens was het nog eens 4 km tot aan zijn herberg en ons hotel. We namen afscheid, Ton neemt morgen een rustdag.

Carina en ik gingen eerst langs het station voor een treinticket naar het vliegveld van Milaan. Via een automaat was het een hele bevalling, en toen ze eindelijk betaald had zei de automaat "sorry er ging iets verkeerd je krijgt geen ticket". Maar de 37 euro waren al wel afgeschreven... Dus toen moest ze alsnog in de rij staan bij de balie. En opnieuw 37 euro betalen.. het eerste bedrag zal worden terug gestort....ja ja. De Australische Kay stond ons op te wachten, ze zoekt duidelijk contact en wil wel met me afspreken dat voel ik. Carina eruit en Kay erin?

Kortom een lange en hete dag met veel sociale contacten en 24 km op de teller. Het Eurohotel was een vergissing. Pal aan de drukke autoweg en met de hete zon op de ramen. De airco werkt niet. We hadden beter bij de anderen in de herberg kunnen reserveren. Als je alles van te voren weet..

Na Piacenza volgen er veel lange etappes van 25 km of meer. Het zwaarste moet voor mij dus nog komen. Morgen naar Fiorenzuola is het maar liefst 34 km. Maar ik ga die in tweeën opdelen.

Nog een weetje: na 30 dagen heb ik 700 km afgelegd en het is ongeveer nog 600 km naar Rome...

Tot slot heb ik Carina kort geïnterviewd hoe ze deze week als pelgrim heeft ervaren.

"Zeer waardevol, ik vond het heel mooi om een week in jouw wereld mee te lopen. Het is anders als gewoon wandelen. Je zit meer in een bubbel, een andere wereld. Alles draait om wandelen, mensen ontmoeten, ervaringen uitwisselen, een slaapplaats zoeken, de was doen en samen eten. En de volgende dag dag weer verder en soms afscheid nemen. Maar er komen altijd weer nieuwe pelgrims. Het is iets dat je zelf moet ervaren om te kunnen begrijpen. Ik snap heel goed dat het verslavend kan werken".