Dah 43, van Camaione naar Lucca, 30 km

Ik was gisteravond de enige 'peregrina' in het hostel, voor de rest waren het mannen. Danielo had voor alle boodschappen betaald en ik vroeg hem wat of ik kon bijdragen. Het antwoord was "niets, wen maar aan onze Italiaanse gastvrijheid'". Helaas snurkte hij later zo kneiterhard dat het leek alsof er een kanon werd afgeschoten. Gelukkig ging dat later beter, maar toen begon Michael. Op de een of andere manier kon ik er wel mee omgaan.

Vanmorgen om 6.00 uur waren ze allemaal al vertrokken. Ik vond 7.00 uur vroeg genoeg. Het was opnieuw prachtig weer, niet de voorspelde regen. Meteen in het begin was er een klim, daarna was de wandeling redelijk vlak over asfalt en door dorpjes. Onwillekeurig liep ik samen met twee Italiaanse mannen uit het hostel, de zeventigers Mario en Ildo. Zij gingen net zo langzaam als ik, en namen ook veel pauzes. In Piazzano dronken we gezamenlijk koffie en opnieuw werd ik getrakteerd. Helaas spraken zij alleen Italiaans, gesprekken waren niet te doen.

Later nam ik per ongeluk de fietsroute en liep enorm om, waardoor ik ze ben kwijtgeraakt. Het was daarna vooral heel veel asfalt. De autowegen zijn ook een uitdaging, steeds van links naar rechts manoeuvreren om zichtbaar te blijven in de bochten. Op een gegeven moment vloog er steeds een helikopter over me heen met een lange kabel met daaronder een soort ton. Ik weet niet wat er in zat, waarschijnlijk cement, maar ik was er van overtuigd dat die zwaaiende ton boven op me zou neerstorten. Dat dat zomaar mag in de bebouwde kom!

In de plaats Ponte st Pietro was er eindelijk een restaurant om wat te drinken. Daar heb ik me voorbereid op de laatste 6 km. Deze laatste km's mocht ik langs het water, weg van het asfalt, en eindelijk arriveerde ik bij de stadspoort 'Porte Saint Donato' en bij de stadsmuur van Lucca. Daarbinnen bevindt zich het oude stadscentrum, het is echt prachtig, maar enorm druk en toeristisch. Dertig kilometer op de teller, negen uur ben ik onderweg geweest. Toch was ik niet eens zo moe, het was dan ook perfect wandelweer met niet al te veel klims.

Het hostel dat Erica voor me had gereserveerd is donativo, maar het is wel behelpen met stapelbedden, en ik kan ook geen handdoek 'huren'. Behalve mijn persoon is er alleen de Australische Michael, een gezellige kletser. Hij is getrouwd met een man, die 12 jaar ouder is. Zelf is ie 58 jaar oud.

Rond 17.30 uur heb ik nog een kleine stadswandeling gemaakt, er is zoveel te zien, er zijn zo ontzettend veel kerken, en er is een Basiliek en een Dom. Alleen in Lucca moet je overal entree betalen als je naar binnen wilt.

Om 19.20 moest ik terug zijn in het hostel. Michael en ik kregen een rituele voetwassing (geen foto) en om 19.30 uur werd het diner opgediend door de vrijwilligers Marco en Robin. Beiden zeventigers en ook voormalige pelgrims. We aten opnieuw pasta met als bijgerecht wortels en hummus.

Michael snurtke nu zo hard dat ik toch maar om een eigen kamer heb gevraagd, er zijn tenslotte grenzen. Gelukkig kreeg ik dat voor elkaar...

Morgen 'slechts' 19 km naar Altopascio, voor die tijd wil ik nog een rondje langs de stadsmuur maken, deze is 4km lang.