Van Ulm naar Oberdischingen, 23 km

De stoptrein naar Ulm reed via Stuttgart en ik zou 14 minuten de tijd hebben om over te stappen. Natuurlijk had de trein vertraging en hield ik 1,5 minuut over om van Gleis 1 naar Gleis 15 te rennen.. Ik rende samen met student Nico uit Ravensburg die ik in de trein had ontmoet. We sprongen de trein in en meteen ging de deur dicht! Nico is een lieve jongen van 19 jaar en we zijn samen verder gereisd tot Ulm. Hij speelt hoog niveau handbal en studeert Informatica in Karlsruhe. Hij dacht dat ik uit Noord Duitsland kwam, aan mijn Duitse uitspraak te horen. Een compliment dus!

Om 11.45 uur kwam ik aan in Ulm. Hier vandaan zou het 21,5 km zijn naar de pelgrimsherberg in Oberdischingen, de 9e en laatste etappe van de Ansbacher Jakobsweg. Het eerste stuk de stad uit was saai en langs de trambaan. Later ging het verder over een heuvel en langs een fort. Het begon zowaar zachtjes te regenen. Ik kwam door plaatsen als Grimmelfingen, Einsingen en Erbach. De weg is hier af en toe niet goed aangegeven, gelukkig heb ik de GPS data kunnen downloaden.

Het werd later weer droog en warm. In Erbach had ik de bus kunnen nemen maar ik besloot door te lopen. Gelukkig maar want iets voorbij deze plaats ligt een prachtig klooster met bijbehorende kloosterkerk. Het klooster is nu in privé bezit. Ik nam bij de kerk een lange pauze en at de lunch van Rita op. Het was inmiddels al 16.30 uur. Met nog 5 km te gaan werd de lucht donker en het begon enorm te waaien! Gelukkig waaide het letterlijk over. Er waren onderweg vele kapelletjes, er loopt hier namelijk ook een Kapellenwandeling. De laatste kilometers mocht ik nog lekker over een heuvel klimmen en toen kwam eindelijk Oberdischingen in zicht.

Ik kwam om 18.00 uur aan en kreeg een heel ontvangst comité. Er was namelijk een journalist van de plaatselijke krant aanwezig. De pelgrimsherberg Cursilo-Haus bestaat 5 jaar en daar schrijft hij een artikel over (de krant heeft 21.000 abonnees). Ik moest op de foto met David de beheerder en met de hospitaleros. In juni kom ik hier dus in de krant!

De journalist bleef ook mee-eten en blijft slapen om de sfeer te proeven. Ik heb proberen uit te leggen waarom ik pelgrimeer. "Het gaat om het gevoel van vrijheid en de bijzondere ontmoetingen onderweg"

Er is ook pelgrim Tim en een vrouw die Maria heet. Maria zit hier voor 4 weken, ze heeft even geen huis en weet niet wat ze wil. Tim heeft een heel bijzonder verhaal, maar dat vertel ik morgen.

Morgen neem ik hier een rustdag!