Bezoek aan Rita in Karlsruhe

Inmiddels ben ik erachter dat de mails met het reisverslag bij sommigen in de spam belandt. Zo ook bij mezelf.

De nacht in het BenB hotel in Ulm heb ik nauwelijks geslapen. Mijn benen deden zo ontzettend zeer, pas na 3 magnesiumpillen werden ze rustig. S'morgens regende het en ook Albert was gesloopt, vanwege een zere heup.

Het was dan ook een beetje een vreemd afscheid in de regen bij het station, beiden kapot en vermoeid. Die lange afstanden zijn toch niet helemaal gezond. Ik had dikke wallen onder m'n ogen.

De treinreis naar Karlsruhe ging gelukkig voorspoedig. Het was goed om Rita weer te zien. Ik heb haar in 2017 in Muxia leren kennen. Ze is een beetje gek, maar wel gezellig. Ze woont in Durlach, een voorstad van Karlsruhe in een mooi ingericht appartement. Eerst maar eens de kleren wassen na acht dagen! S'middags gingen we de Turmberg op waar vandaan je een prachtig uitzicht over Karlsruhe hebt. We moesten wel maar liefst 332 traptreden en het was warm en broeierig weer, geen regen meer.

Daarboven hebben we uren gezeten en gepicknickt met de boodschappen die we hadden gehaald. We hebben de afgelopen zes jaar bijgepraat.. Rita heeft 45 jaar zwaar fabriekswerk gedaan en is eigenlijk versleten. Sinds 1 februari is ze met pensioen, 64,5 jaar oud. Ze heeft één zoon en een kleindochter, die in Oost Duitsland wonen, waar ze zelf ook vandaan komt.

De trappen naar beneden gingen vervolgens een stuk gemakkelijker. Maar ik voelde de vermoeidheid toeslaan en eenmaal thuisgekomen viel ik om 21.00 uur in slaap. Dat lijkt altijd wel zo, ik kan eeuwig doorgaan maar tijdens een rustdag lijk ik niets meer aan te kunnen, en wil ik alleen maar slapen.

Vanmorgen had Rita een geweldig ontbijt gemaakt en de was was droog. Ik voelde me een stuk fitter, was heerlijk uitgerust en heb wat winterkleding achtergelaten die Rita op de post zal doen. Desondanks is de rugzak inclusief water en eten 9,5 kilo!

Om 9.37 namen we afscheid op het station van Durlach. Hier nam ik de trein terug naar Ulm, een regionale Bahn dit keer. Die doet er net zo lang over maar is een stuk goedkoper. Echter wel een uitdaging met gillende babies en luid bellende mensen.

Enfin, om 12.00 uur pak ik in Ulm pak de draad weer op en heb dan nog 22 km voor de boeg naar Oberdischingen. Het is warm en zonnig weer!