Van Heidenheim naar Öllingen, 28 km

Het ontbijt was bij de hotelprijs inbegrepen, net als de minibar en ze deden niet flauw over meegenomen broodjes. Dan valt 89 euro p.p. wel mee. Het was vandaag opnieuw prachtig weer, gewoon warm! En ik begon de wandeling al met korte mouwen. De route van vandaag was prachtig, alles door de bossen over smalle paden en met veel hoogteverschillen. Deed een beetje aan de weg naar Rome denken! Overal bloeiden de voorjaars bloemen als bodembedekking, werkelijk genieten. Onderweg waren er geen dorpen en ook geen andere mensen waar Albert tegenaan zou kunnen kletsen.

Onderweg in Falkenstein was er een Maria grot "Maria Magdalena", maar helaas niets te eten of te drinken. Daarna ging het verder door de bossen en langs weilanden en opeens stond er een boertje met een trekker. Natuurlijk ging Albert het gesprek aan maar ik had het gehad na 18 km, en ging zitten op een bankje bij een hut. Pas een half uur later kwam Albert terug op de trekker, hij had een rondleiding gehad bij de boerderij van de boer.

Met nog 8 km te gaan vond ik het erg zwaar, en de weg ging nog steeds op en neer. Eindelijk in Lindenau was een groot terras en dronken we een Radler en aten kartoffelsalade. Toen nog steeds drie km te gaan, er kwam geen einde aan en uiteindelijk kwamen we om 18.00 uur aan bij Gasthaus Sonne in Öllingen met 28 km op de teller. We werden ontvangen door het oudere echtpaar Otto en zijn vrouw Rosa. Helemaal kapot was ik maar we moesten meteen op verjaardag bij een kleindochter en bier drinken en kregen een rondrit rondom het dorp op een oude trekker, een Kramer uit 1961. Het echtpaar is 75 jaar oud maar runt alles nog zelf en ook voor goede prijzen! Soort van Vrienden op de Fiets, 43 euro voor een kamer. Rosa heeft wel een attack gehad en kan niet meer praten, maar dat doet Otto.

Vlakbij Öllingen was voorheen een kerncentrale en de Donau is vlakbij. Na een foto van het dorp te hebben gemaakt waren we na een half uur weer terug. Toen nog douchen en eten. Er is zelfs een restaurant bij Gasthaus Sonne, ook dat doet het echtpaar zelf. Het bestaat al 120 jaar, maar er komen nog maar weinig gasten van buiten. Otto en Rosa blijven er ook gewoon bij zitten dus verplicht socializen, maar ik liet het allemaal maar over me heen komen. Doet toch een beetje denken aan Arnout Houben en zijn onverwachtse ontmoetingen onderweg. Alleen die worden gefilmd.

Na afloop nog een verplichte schnaps, toen kon ik eindelijk op rust, al is het erg koud in de kamer en slecht internet. Morgen is de laatste etappe van de Ansbacher Jakobsweg, opnieuw 25 km tot aan Ulm.