Van Dinkelsbühl naar Ellwangen, 24 km

Na een goede nachtrust stond er vanmorgen een geweldig ontbijt klaar. Ik kreeg het levensverhaal van Helga te horen. Ze kreeg in een jaar tijd 3 kinderen, eerst een dochter en toen een tweeling, twee jongens. Drie weken daarna viel haar man, die timmerman was, van een steiger en lag 3 weken in het ziekenhuis. Daarna kon hij weer werken maar 10 jaar later kreeg hij epileptische aanvallen en werd met 38 jaar afgekeurd. Toen is Helga gaan werken in de zorg, omdat ze gek werd van dat samen thuis zitten. Het werd haar kwalijk genomen en op een dag kwam ze thuis en toen had haar man zich opgehangen in de badkamer. Omdat ze was gaan werken...

Heinrich is haar 2e man, maar nu ook patiënt. Ja zegt ze, ik heb het niet getroffen met mijn mannen. Waar Heinrich dus bij zat..

In ieder geval ze runt al 40 jaar een gastenverblijf maar doet het nu wat rustiger aan. Ik gaf haar een kaartje van mijn BenB, en toen ik eindelijk een tijdje op pad was belde Helga me op dat ik mijn paspoort achter het gordijn had laten liggen. (Gelukkig had ze dus mijn nummer door dat kaartje) .. Maar Heinrich zou het me komen brengen met de auto.

Vervolgens moest ik mee naar een heel oud kerkhof met bijzondere houten kruizen en een heel oude kerk, in Segringen, het dorp waar Helga is geboren. Daarna moest ik mee naar het geboortehuis van Heinrich en naar de langste bank ter wereld, gemaakt uit een hele lange boom. Staat ook in het boek Guiness Book of Records. Die bank zou op de route liggen.. Heinrich had zijn zuurstof niet mee, reed tegen het verkeer in en veel te hard. Ik was eigenlijk doodsbang. Maar uiteindelijk waren we bij de bank en was ik inderdaad een stukje op weg. Maar wel met een paar grijze haren erbij! En wagenziek.

Helaas waren het maar een paar kms die ik met de auto had afgesneden, het was daarna nog een lange weg door de bossen op weg naar Ellwangen, zeker 20 km. De route was wel prachtig langs het water, en het was ook weer zonnig, maar fris weer. Mijn voeten begonnen te branden.

Boven aan Ellenberg staat een prachtige bedevaartskerk. Ze hadden er helaas geen stempel en geen herberg. Ik werd hier opgewacht door Albert, die met de trein naar Ellwangen was gekomen. Daarna gingen we ijs eten en naar het onderkomen dat ik had geregeld, bij de familie Rieger. Helaas... het allerergste onderkomen tot nu toe. Nog erger dan de kamer in Den Bosch (@Carina). Er kwam roestig bruin water uit de kraan, de bedden zakken door, er is nog een andere gast die de hele tijd schreeuwt en het is vies en oud en het stinkt enz enz. Kosten 34 euro pp inclusief ontbijt..

Met Albert nog wat gegeten in het centrum en flessen water gehaald, dat durven we hier niet te drinken. Morgen staat er 28 km op de teller maar ik heb al gezien dat we een stukje met de trein kunnen inkorten ;)