Dag 5 en 6, Rondom Ulm, 10 km, en de terugreis.

Gistermorgen gingen we na het ontbijt met z'n allen met de bus en trein naar Ulm. Op het programma stonden een rondleiding door de Münster Ulm, met de hoogste kerktoren van de wereld, en daarna een rondleiding door de oude binnenstad. Onze gids heette Anna, een schat van een vrouw maar ze sprak erg zacht en met een zwaar dialect. Desalniettemin kreeg ik het één en ander mee, zoals dat de kerk zonder hulp van een bisschop of de kerk zelf, geheel met eigen geld van de burgers is gebouwd.

De oude binnenstad heeft me enorm verrast, het wordt ook wel 'Klein Venetië' genoemd. Zulke fraaie oude vakwerkhuizen had ik niet eerder gezien, en veel staan er langs het water. De atmosfeer in Ulm voelt erg goed, deze stad is zeker een aanrader. Na de rondleidingen gingen we eten in 'De drie kannen', erg gezellig, goed en niet duur. We dronken het plaatselijke bier, dat zeer lekker smaakte.

Daarna hadden we nog wat tijd voor onszelf, en ik heb wat gewinkeld en de kerktoren beklommen, bijna 600 tredes. Er was warempel een Tupperware winkel, en ik kocht mijn eerste Tupperware box, in mijn 61e levensjaar. Ik dacht dat de keten failliet was, maar het schijnt dat dat alleen de Amerikaanse tak betreft.

Om 17.35 uur reden we weer terug met zijn allen, en na het avondeten om 19.00 uur was het tijd voor de Bonte Avond. Er werden vele liederen gezongen onder muzikale begeleiding van Michael. Het deed me erg aan de padvinderij denken.. Zingen kan ik zelf helemaal niet.

Er kwamen nog twee nieuwe gasten, ook pelgrims die in de buurt wonen en bekenden zijn van Siegfried en Hildegard. Het echtpaar is 75 jaar oud en woont in Öpfingen, een plaats 4 km verderop. Ze pelgrimeren al sinds 2003 en in 2009 zijn ze ook over de Via Francigena naar Rome gewandeld. Ze waren nog pioniers, er waren toen nog heel weinig onderkomens. De vrouw liep ook in het jaar dat ze 60 jaar oud werd en ze gaf een groot feest twee dagen vóór vertrek. Zij vertrokken vanaf Lausanne en liepen ruim 50 dagen.

Ik heb samen met hen mijn Rome boek doorgenomen, en lag voor mijn doen pas laat in bed, om 23.00 uur.

Vanmorgen weer vroeg opgestaan voor de terugreis naar huis. Ik heb nog een woordje gedaan (in het Duits :-)) en van iedereen afscheid genomen. Ze noemen me een "Power Frau", zoals de Italianen mij "Wonder Woman" noemden. Het waren al met al twee volle dagen en het is ook goed zo. Je kunt lang niet met iedereen diepgaande gesprekken hebben maar ik heb mijn best gedaan. Helaas heb ik slechts twee etappes kunnen lopen op deze Jacobsweg, maar ik kom graag een keer terug.

De DB zal vandaag weer een uitdaging worden. Ik voel me ziek, het lijkt op een voorhoofdsholte ontsteking en ik ben misselijk. We begonnen in Ulm al met 10 minuten vertraging... Als alles mee zit ben ik vanavond op zijn vroegst om 22.00 uur thuis. Gelukkig reis ik eerste klas.