Etappe 3: Wirdum-Aldeboarn 21 km

In het hotel Duhoux in Wirdum werken alleen maar mannen van rond de 40 jaar zo lijkt het. Vijf verschillende heb ik er al gezien en ze zijn allemaal erg goedlachs. Maar goed ze hebben dan ook leuk werk. De Friezen zijn sowieso erg opgewekt en vriendelijk.

Om 9:00 uur vertrek ik na een prijzig ontbijt van 12,5 euro. Ter compensatie maak ik een enorm lunchpakket klaar zodat ik daar geen geld aan uit hoef te geven. Het is echt schitterend weer vandaag. Ik loop door de dorpjes Reduzum en Friens beiden met een rijke geschiedenis en Middeleeuwse kerkjes. Bij allebei hangt er voor de deur een stempelkastje, mooi voor mijn verzameling. Helaas zijn beide kerken gesloten.
Na zo'n 10 km kom ik aan in Jirnsum. Hier komen de Oost en West route samen en staat er een monument dat deze samensmelting symboliseert: 'de Jirnsummer moeting'.

Ik heb bet al lang losgelaten dat ik in zes dagen 150 km zal lopen tot aan Hasselt. Daarvoor is de rugzak toch te zwaar en de route soms te lastig. Ik haal niet meer dan 3 km per uur inclusief pauze.
Dus doe ik het lekker rustig aan en ga hier en daar lekker op terras zitten. Eerst kom ik door Akkrum een plaatsje aan het riviertje de Boarne. Hier spreek ik een drietal fietsers op leeftijd. Zij komen uit Joure en willen volgend jaar naar Santiago gaan fietsen. "Dan zijn jullie niet de enigen" zei ik.

Hierna is het nog 5 km naar Oldeboarn. Het is erg warm en ondanks de cola krijg ik bijna een flauwte. Ik moet even in de berm gaan zitten en iets eten en drinken. Hierna gaat het weer en rond 16.30 uur kom ik aan in dit prachtige plaatsje waar ik een B&B heb besproken. Aan beide kanten van het riviertje staan hele oude huisjes het lijkt wel een de decor van een filmset.

In de B&B ben ik de enige gast: gisteravond was er ook een dame alleen die vier dagen het Jabikspaad loopt. We hebben dus achter elkaar aan gelopen.
Ik voel me erg verhit en moe en ga naar het plaatselijke hotel om wat te eten en drinken te halen. Ik doe de deur open en val midden in een bridgedrive: als blikken konden doden... De snackbar dan maar en ik heb daar nog een leuk gesprek met de medewerkster.

De eigenaars van het hotel weten eigenlijk niet wat ze ermee aan moeten. Er moet nodig geinvesteerd en verbouwd worden maar daarvoor is geen geld. Niemand wil het kopen dus hebben ze verschillende huurders gehad die dan weer geen huur betalen of het hotel een slechte naam bezorgen. Sinds begin dit jaar zijn ze het dus uit arren moede zelf maar weer gaan beheren maar ze weten nog niet precies hoe of wat.

Even later komt er sigarettenrook mijn neus in kringelen: de eigenaresse staat dus achter in de snackbar te roken...

Morgen ongeveer 24 km naar Mildam waar ik al een B&B heb besproken. Kees komt me dan s'avonds vergezelen. Vrijdag gaat de tocht door de Weerribben.