Etappe1: Hasselt-Zwolle, 13,9 km
Blijf op de hoogte en volg Petra
27 Mei 2016 | Nederland, Zwolle
Vanmorgen ben ik vrij laat opgestaan omdat de douche steeds bezet was. Bovendien had ik niet echt een lange etappe voor de boeg dus ik kon het rustig aan doen.
De gastvrouw ging aan het werk (vrijwilligerswerk in het ziekenhuis) dus had ik het ontbijt met haar dochter. Ik had met haar hele interessante gesprekken over het geloof. In deze regio is het erg Christelijk en zij heeft me het verschil tussen het Katholieke, Hervormde en Gereformeerde geloof uitgelegd. Maar daar zal ik in deze blog niet verder op in gaan.
Om 10:00 uur stond ik voor de VVV in Hasselt om alsnog de stempel op te halen, uiteindelijk heb ik toch maar mooi het Jaabikspaad afgerond. De medewerker van het VVV wilde me graag van alles vertellen over Hasselt en omgeving, dus ik vertrok pas om 10:30 uur richting Zwolle.
Onder Hasselt loopt de route langs de oudste gemetselde zeewering in Nederland, de 800 meter lange Stenen Dijk. Hiernaast ligt een natuurgebied, en hier groeit de Kievitsbloem, de enige plek in Nederland waar die groeit. Helaas was ie op dit moment al uitgebloeid.
Ik kwam er vandaag pas achter dat Jacobspad Nieumeghen niet is uitgepijld met een schelp of met gele pijlen, maar maakt het gebruik van bestaande LAW paden. Ik moet dus steeds blijven lezen.
Bij Haerst gaat er een pontje over het Zwarte Water. Deze wordt nog handmatig bediend door een vrijwilliger. Dit is een van de laatste nog handmatig bediende pontjes in Nederland.
Al snel loop ik nu Zwolle in en bij de Grote of Sint Michaelskerk eindigt deze etappe. Er is nog een kerk, de Onze Lieve Vrouwebasiliek oftewel de "Peperbus". Helaas ben ik voor beide kerken weer te laat dus vandaag heb ik geen kaarsen kunnen opsteken.
Onderweg heb ik gebeld naar een adres van Vrienden op de fiets. Dit ligt buiten het centrum en ik ben wel een uur bezig om dit te zoeken. Het ligt in een beetje een "probleembuurt".
Henk en Eef zijn de gastheer- en vrouw en zij blijken ook Santiago gangers te zijn. Er is meteen een klik en we hebben veel gespreksstof. Henk en Eef zaten beiden tegen een burned out aan toen ze in 2013 allebei hun baan opzegden en een half jaar gingen reizen. Eerst naar India en vervolgens naar Santiago de Compostella vanaf Ommen. Ze dachten hierna wel weer snel werk te vinden maar dat viel niet mee, zeker niet als je halverwege de 50 bent. Een uitkering zat er ook niet in omdat ze zelf hun baan hadden opgezegd dus moesten ze interen op hun spaargeld. Ook voor hen dus vreselijk wennen en afzien NA de Camino.
En toen bleek Eef ook nog de Grafische MTS in Utrecht te hebben gedaan. Kortom een mooie avond met weer veel herkenning.
Morgen voor het eerst een lange dag, 22,5 km naar Wijhe.
De gastvrouw ging aan het werk (vrijwilligerswerk in het ziekenhuis) dus had ik het ontbijt met haar dochter. Ik had met haar hele interessante gesprekken over het geloof. In deze regio is het erg Christelijk en zij heeft me het verschil tussen het Katholieke, Hervormde en Gereformeerde geloof uitgelegd. Maar daar zal ik in deze blog niet verder op in gaan.
Om 10:00 uur stond ik voor de VVV in Hasselt om alsnog de stempel op te halen, uiteindelijk heb ik toch maar mooi het Jaabikspaad afgerond. De medewerker van het VVV wilde me graag van alles vertellen over Hasselt en omgeving, dus ik vertrok pas om 10:30 uur richting Zwolle.
Onder Hasselt loopt de route langs de oudste gemetselde zeewering in Nederland, de 800 meter lange Stenen Dijk. Hiernaast ligt een natuurgebied, en hier groeit de Kievitsbloem, de enige plek in Nederland waar die groeit. Helaas was ie op dit moment al uitgebloeid.
Ik kwam er vandaag pas achter dat Jacobspad Nieumeghen niet is uitgepijld met een schelp of met gele pijlen, maar maakt het gebruik van bestaande LAW paden. Ik moet dus steeds blijven lezen.
Bij Haerst gaat er een pontje over het Zwarte Water. Deze wordt nog handmatig bediend door een vrijwilliger. Dit is een van de laatste nog handmatig bediende pontjes in Nederland.
Al snel loop ik nu Zwolle in en bij de Grote of Sint Michaelskerk eindigt deze etappe. Er is nog een kerk, de Onze Lieve Vrouwebasiliek oftewel de "Peperbus". Helaas ben ik voor beide kerken weer te laat dus vandaag heb ik geen kaarsen kunnen opsteken.
Onderweg heb ik gebeld naar een adres van Vrienden op de fiets. Dit ligt buiten het centrum en ik ben wel een uur bezig om dit te zoeken. Het ligt in een beetje een "probleembuurt".
Henk en Eef zijn de gastheer- en vrouw en zij blijken ook Santiago gangers te zijn. Er is meteen een klik en we hebben veel gespreksstof. Henk en Eef zaten beiden tegen een burned out aan toen ze in 2013 allebei hun baan opzegden en een half jaar gingen reizen. Eerst naar India en vervolgens naar Santiago de Compostella vanaf Ommen. Ze dachten hierna wel weer snel werk te vinden maar dat viel niet mee, zeker niet als je halverwege de 50 bent. Een uitkering zat er ook niet in omdat ze zelf hun baan hadden opgezegd dus moesten ze interen op hun spaargeld. Ook voor hen dus vreselijk wennen en afzien NA de Camino.
En toen bleek Eef ook nog de Grafische MTS in Utrecht te hebben gedaan. Kortom een mooie avond met weer veel herkenning.
Morgen voor het eerst een lange dag, 22,5 km naar Wijhe.
-
27 Mei 2016 - 22:54
Josee:
Wat leuk weer Petra, om je gezellige wandelverslag te lezen van je nederlandse Camino.
Ik heb altijd weer bewondering dat je er de tijd en energie voor hebt om een mooi verslag van de dag te maken. Ik kon na mijn camino wandelngen in Spanje nog net wat feiten in stacato krabbels op schrijven. Leuk dat je dit ook in Nederland doet.
Bon Camino! Groet Josee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
